KATECHEZY ROK SZKOLNY 2020/21

KATECHEZA OKOLICZNOŚCIOWA-1-Mam wielkiego Boga
Sroda, 21 października 2020

Modlitwa na rozpoczęcie:
Duchu Święty, przyjdź do mojego serca. Pomóż mi rozpoznać Jezusa. Pomóż mi rozpoznać Jego czas. Tak bardzo potrzebuję, by napełnił moje życie nadzieją i Bożym spojrzeniem. Wlej we mnie pragnienia, które nakierują moje myśli na Królestwo Boże.
Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze…

Rozpoznałeś?

Jest jedna Osoba na tym teledysku, którą na pewno powinieneś znać. Jak byś przywitał? Jaka byłaby twoja reakcja? Jaka byłaby twoja reakcja, gdyby wokół Ciebie było sporo kolegów i koleżanek, ale właśnie On przechodzi?

To jest czas, żeby Go rozpoznać. Może przemierza ulice i zaułki, by zaniesiony przez kapłana dotrzeć do chorego a może nawet umierającego. Widzę tylko księdza, czy widzę, że ma bursę z Najświętszym Sakramentem? Może przechodzi w procesji teoforycznej wokół kościoła – doskonale widać, gdzie jest, bo ogłaszają Go dzwonki, a czterech ludzi niesie nad Nim baldachim, bo Go chcą uczcić jako Króla przychodzącego do ludzi, często czujących się jako małych. A On też stał się mały, ukryty w małym kawałku chleba. Ale to On! Król!

Uczcisz Go?
Upadniesz na kolana?

Właśnie puka do twojego serca. Otworzysz? Padniesz na kolana przed Nim?

Rozpoznaj Go! On idzie do Ciebie!

W sercu Go przywitaj, zatrzymaj się na chwilę. Ugość Go. Nie szczędź Mu czasu. Właśnie teraz. Padnij na kolana i porozmawiaj z Nim

Stajesz wobec wyzwania, bo egzamin, bo wybór szkoły, bo trzeba podjąć wielką decyzję. I może powtarzasz sobie, że to wielki problem.
Nie mów ciągle, jak wielki masz problem. Raczej powiedz problemowi, jak wielkiego masz Boga.
Wtedy problem zamienia się w wyzwanie. A gdy je pokonasz, budzi się radość w sercu.

Jeśli rzetelnie przeszedłeś tą katechezę, to masz umocnienie w sercu. Jeśli potrzebujesz więcej, trwaj w ciszy przez Bogiem, by On Cię napełnił Sobą.

Życzę Ci pokoju w sercu, mądrości i zwycięstwa. Życzę Ci Boga w sercu. Niech nie zabraknie Ci zapewnienia, że On jest z Tobą. Niech On Cię błogosławi.

Ks. Krzysztof

KATECHEZA OKOLICZNOŚCIOWA-2

Sakrament pokuty i pojednania

/KLIKNIJ PONIŻEJ ZNAJDUJĄCY SIĘ LINK

view.genial.ly/5e7bd4222be3850d9c8e41ea/interactive-content-sakrament-pokuty-i-pojednania

——————————-

---

ROK SZKOLNY 2019/2020

Katecheza 19

CHRYSTIANIZACJA POLSKI

Katechizm i ćwiczenia – lekcje nr: 43

OBEJRZYJ PREZENTACJĘ:

Przeczytaj tekst z podręcznika

OBEJRZYJ FILM:

WYKONAJ ĆWICZENIA Z ZESZYTU ŚWICZEŃ, Z LEKCJI 43:

MODLITWA:

Pomódl się tekstem Modlitwy Jubileuszowej na 1050-lecie Chrztu Polski.

Boże, nasz Ojcze,
w roku jubileuszu Chrztu Polski
dziękujemy za łaskę wiary,
za Twoje wejście w dzieje
każdego z nas i naszej Ojczyzny,
za łaskę, która nam nieustannie towarzyszy.
Jezu Chryste, Synu Boży,
Ty jesteś Panem i Zbawicielem każdego z nas.
Pragniemy i prosimy,
abyś kierował całym naszym życiem
osobistym, rodzinnym i społecznym.
Duchu Święty, źródło życia i miłości,
wołamy o Twoje dary i charyzmaty,
abyśmy mogli poznawać Prawdę, kochać Kościół,
służyć braciom i siostrom miłością ofiarną
i odważnie głosić współczesnemu światu Dobrą Nowinę.
Maryjo, nasza Matko i Królowo,
święci Patronowie naszej umiłowanej Ojczyzny,
wspierajcie nas swoim wstawiennictwem,
abyśmy dochowali wierności łasce chrztu świętego.
Boże w Trójcy Świętej Jedyny,
bądź uwielbiony w naszej historii,
teraz i na wieki wieków.
Amen

………………………………………………………………

KATECHEZA 18

Dziękczynienie za dar Eucharystii – Boże Ciało

Zapraszam Was dzisiaj do pochylenia się nad Sakramentem Eucharystii, który jest dla nas wszystkich szczególnie ważny, gdyż jest pokarmem na drogę do wieczności. Oczywiście młody człowiek raczej nie myśli jeszcze o życiu wiecznym, gdyż jest do dla niego perspektywa tak odległa, że aż wręcz abstrakcyjna. Niemniej jednak trzeba sobie uświadomić, że przecież przez całe życie pracujemy na wieczność. Dlatego Chrystus zastawił nam Siebie pod postaciami chleba i wina, by nas umacniać na drodze przez życie. Dlaczego ten właśnie Sakrament jest taki ważny? Dlatego że zobowiązuje on do dobrego i uczciwego życia w wierze i miłości Boga i bliźniego.

Eucharystia to najpiękniejszy dar, który zostawiła Nam Pan Jezus, a święto Bożego Ciała i tradycyjna procesja to wyraz naszego dziękczynienia za ten dar i uwielbienia Pana, który jest obecny wśród nas pod postaciami chleba i wina

2. OBEJRZYJ FILMY:

 Przeczytaj tekst z pisma Świętego, i zastanów się co Pan Jezus powiedział o Eucharystii:

Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu». Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze tego chleba!». Odpowiedział im Jezus: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie……..
Ale Żydzi szemrali przeciwko Niemu, dlatego że powiedział: «Jam jest chleb, który z nieba zstąpił». I mówili: «Czyż to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę my znamy? Jakżeż może On teraz mówić: „Z nieba zstąpiłem”». Jezus rzekł im w odpowiedzi: «Nie szemrajcie między sobą! Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał; Ja zaś wskrzeszę go w dniu ostatecznym. …….
Jam jest chleb życia. Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata». Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: «Jak On może nam dać [swoje] ciało do spożycia?»
Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum.
A spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, wielu mówiło: «Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?». Jezus jednak świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: «To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna Człowieczego, jak będzie wstępował tam, gdzie był przedtem? Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą». Jezus bowiem na początku wiedział, którzy to są , co nie wierzą, i kto miał Go wydać. Rzekł więc: «Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli mu to nie zostało dane przez Ojca». Odtąd wielu uczniów Jego się wycofało i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść?». Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga».

A teraz historia i znaczenie procesji Bożego Ciała:

Początek tego święta sięga roku 1263, kiedy to w Bolesnie jeden ksiądz, wątpiący w rzeczywistą przemianę chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa, wziął hostię do ręki, ta zaczęła krwawić. Korporał, przechowywany do dziś w katedrze w pobliskim Orvieto, jest uznawany za ten, na który wówczas spadły krople krwi. Dotąd widać na nim plamy. W czasie procesji Bożego Ciała obnosi się ten korporał zamiast monstrancji.

W 1264 r. papież Urban IV specjalna bullą „Transiturus” ustanowił tę uroczystość dla całego Kościoła.

Procesja Bożego Ciała to nie tyle pokazywanie białej Hostii w ozdobnych monstrancjach, ale przede wszystkim powinno to być umacnianie wiary przez jej pokazywanie, co dla zmysłów jest doprawdy niepojęte, niech dopełni wiara w nas, bo inaczej ta procesja niczym nie będzie się różnić od jakiekolwiek innego przemarszu, czy pochodu.

Cuda eucharystyczne, jak ten z Bolseny, miały najczęściej miejsce wtedy, gdy celebrujący Eucharystię powątpiewał w przemianę.

Zwyczaj czterech ołtarzy, przy której zatrzymuje się procesja Boże Ciała, przyszedł do nas z Niemiec, gdzieś w XVI w.

Jedni odnoszą te cztery ołtarze do żywiołów, inni do stron świata. Logiczniejszy i oczywistszy wydaje się być ich związek z czterema Ewangeliami, zwłaszcza, że czytane są chronologicznym porządku powstawania, choć może on tu wcale nie jest najważniejszy.

Przy pierwszym ołtarzu słyszymy: Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali Paschę do spożycia? To powinno sprowokować do pytania o własne przygotowanie do niedzielnej Eucharystii. To wewnętrzne – Eucharystia oczywistością niedzieli, czy dodatek do dnia wolnego – i zewnętrzne, poprzez jakość i styl strój, ubiór.

Przy drugim słyszymy: Jedli do sytości. To nakarmienie czterech tysięcy ludzi siedmioma chlebami i kilkoma rybami bardzo plastycznie przypomina zasadę, że dobro, jakkolwiek by go nie rozumieć da się pomnożyć tylko przez podzielenie.

Przy trzecim jesteśmy świadkami pytania: czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiała z nami w drodze? I stwierdzenie: jak Go poznali przy łamaniu chleba.

No właśnie, żeby Go poznać przy łamaniu chleba, najpierw musi zapałać serce…

No i przy czwartym ołtarzu słyszymy deklarację: przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy.

Jakże logiczny jest związek fragmentów tych czterech Ewangelii. Aby mogła zaistnieć taka jedność, o której mówi Pan Jezus, to najpierw musi być przygotowanie, potem trzeba podzielić, żeby pomnożyć, a na końcu trzeba zapałać, żeby rozpoznać.

Jeśli więc nie ma takiej jedności, to którego z tych ogniw brakuje? Byle tylko nie wszystkich po trochu.

Do zobaczenia na procesji w czwartek!

…………………………………

Katecheza 16 i 17

KRÓTKA HISTORIA KOŚCIOŁA POWSZECHNEGO – STAROŻYTNOŚĆ I ŚREDNIOWIECZE

Katechizm i ćwiczenia – lekcje nr: 33, 34, 36, 38, 39, 42

Wiem że nie przepadacie za nauką historii, ale może troszeczkę ……. Postarajcie się zapoznać z treścią wyżej wymienionych katechez, przynajmniej pobieżnie. Przedstawiają one różne ważne wydarzenia z historii Kościoła.

Obejrzyj filmy dotyczące najważniejszych i najtrudniejszych kart z historii kościoła

na przestrzeni 1500 pierwszych lat Jego istnienia:

NA KONIEC PIĘKNA PIOSENKA:

……………………………….

Katecheza 15

ZESŁANIE DUCHA ŚWIETEGO

Pięćdziesiąt dni po zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, Kościół obchodzi uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Tym samym świętuje swoje narodziny, bo w tym dniu, jak pisze św. Łukasz w Dziejach Apostolskich, grono Apostołów zostało „uzbrojone mocą z wysoka” a Duch Święty czyni z odkupionych przez Chrystusa jeden organizm – wspólnotę.

Obejrzyj program, który mówi o tajemnicy Zesłania Ducha Świętego:

PRZECZYTAJ JAKIMI DARAMI OBDARZA NAS DUCH ŚWIETY!

 

Dar mądrości

Wszystko, co dobre, zaczyna się od mądrego myślenia. Duch tego świata usiłuje wmówić nam, że mądrość to nic więcej niż tylko inteligencja, wiedza czy wykształcenie. Duch Święty przypomina, że mądrość to korzystanie z inteligencji, wiedzy i wykształcenia wyłącznie w jednym celu: po to, by kochać. Mądrość przejawia się poprzez rozumienie sensu przykazań Dekalogu i norm moralnych, które chronią nas przed błędami, krzywdami i cierpieniem. Mądrość to odróżnianie dobra od zła, wartości pozornych od wartości prawdziwych. To świadomość, że bez pomocy Ducha Świętego jesteśmy omylni i zawodni w tym, co myślimy i czynimy. Boża mądrość wiąże umysł z sercem, realizm z ideałami, odwagę z roztropnością.

Dar rozumu

Jest on ściśle związany z darem mądrości. Po grzechu pierworodnym człowiek potrafi używać myślenia w nierozumny sposób i oszukiwać samego siebie. Dar rozumu uzdalnia człowieka do tego, by nie tylko poznawał świat wokół siebie, ale też by coraz lepiej rozumiał samego siebie i innych ludzi. Dzięki temu darowi jesteśmy w stanie odróżniać świętość od grzechu.

Dar rady

Trzeci dar Ducha Świętego to dar rady. Łatwiej jest udzielać mądrych rad innym ludziom niż samemu sobie. Właśnie dlatego im bardziej ktoś chce pomóc sobie, tym bardziej potrzebuje rady i pomocy od Boga. Duch Święty udziela nam mądrych rad, czyli takich, które są zgodne z Przykazaniami. W naszych czasach żyjemy w cywilizacji złych rad. Łatwiej nam słuchać złej rady ludzi zdemoralizowanych niż dobrej rady mądrych przyjaciół, gdyż ci pierwsi podpowiadają nam to, co łatwiejsze, a przyjaciele zachęcają do czynienia tego, co prowadzi do szczęścia, ale stawia wymagania. Duch Święty zawsze radzi czynić to, co sprawiedliwe i święte.

Dar męstwa

Chodzi tu o męstwo w czynieniu dobra, gdyż czynić zło potrafi każdy tchórz. Duch Święty przypomina nam o tym, że odważni są ci, którzy nie boją się słuchać głosu sumienia, przyznawać do Jezusa i bronić swoich ideałów. Duch Święty dodaje nam odwagi w mierzeniu się z własnymi słabościami i lękami o przyszłość. Pomaga pokonywać trudności, stawiać sobie wymagania, stanowczo bronić własnych marzeń, pragnień, ideałów. Nikt nie namówi do zła tego, kto ma odwagę powiedzieć stanowczo „nie!”, gdy przychodzi mu mierzyć się z własną słabością czy pokusą.

Dar umiejętności

Każdy człowiek posiada jakieś pozytywne umiejętności. Niektóre z nich nabywamy niemal bez wysiłku, spontanicznie, jak na przykład umiejętność oddychania, poruszania się czy posługiwania się językiem ojczystym. Są jednak takie umiejętności, które są ważne, a których nie nabywa się łatwo, na przykład zdobywanie wiedzy czy budowanie pozytywnych więzi. Najważniejsza umiejętność to zdolność mądrego kierowania samym sobą. Duch Święty uczy nas umiejętności odnoszenia się z mądrą miłością nawet do tych ludzi, którzy nie kochają. Pomaga łączyć miłość do Boga z miłością do człowieka, bogactwo duchowego z dobrobytem materialnym, pracę z odpoczynkiem.

Dar pobożności

Dzięki temu darowi odróżniamy pobożność od jej karykatur: dewocji, fanatyzmu, czy fałszywego przekonania o naszej wyższości nad innymi ludźmi tylko dlatego, że zostaliśmy ochrzczeni i uważamy siebie za chrześcijanin. Dar pobożności pomaga rozmawiać z Bogiem w sposób, który prowadzi do ciągłego nawracania się i wierności otrzymanemu od Boga powołaniu.

Dar bojaźni Bożej

Siódmym darem Ducha Świętego jest dar bojaźni Bożej. Ten dar nie ma nic wspólnego z lękiem czy przerażeniem. Pismo Święte wyjaśnia, że bojaźń Boża to początek mądrości, gdyż nie wynika ze strachu przed Bogiem, ale z szacunku i wdzięczności wobec Boga, który kocha nas aż do krzyża. Bojaźń Boża to nie strach, jakiego doświadczał Adam po grzechu pierworodnym, lecz pokora grzesznego człowieka w obliczu Boga, który jest świętością.

Pomódl się o te dary dla siebie i swoich bliskich:

Duchu Przenajświętszy, racz mi udzielić daru mądrości, abym zawsze umiejętnie rozróżniał dobro od zła i nigdy dóbr tego świata nie przedkładał nad dobro wieczne;
daj mi dar rozumu, abym poznał prawdy objawione na ile tylko jest to możliwe dla nieudolności ludzkiej;
daj mi dar umiejętności, abym wszystko odnosił do Boga, a gardził marnościami tego świata;
daj mi dar rady, abym ostrożnie postępował wśród niebezpieczeństw życia doczesnego i spełniał wolę Bożą;
daj mi dar męstwa, abym przezwyciężał pokusy nieprzyjaciela i znosił prześladowania, na które mógłbym być wystawiony;
daj mi dar pobożności, abym się rozmiłował w rozmyślaniu, w modlitwie i w tym wszystkim, co się odnosi do służby Bożej;
daj mi dar bojaźni Bożej, abym bał się Ciebie obrazić jedynie dla miłości Twojej.

Do tych wszystkich darów, o Duchu Święty dodaj mi dar pokuty, abym grzechy swoje opłakiwał i dar umartwienia, abym zadośćuczynił Boskiej sprawiedliwości.

Napełnij Duchu Święty serce moje Boską miłością i łaską wytrwania, abym żył po chrześcijańsku.
Amen.

NA KONIEC POSŁUCHAJ. WARTO!!!

…………………………………..

Katecheza 14

ŚWIĘCI PIOTR I PAWEŁ FILARAMI KOŚCIOŁA

Katechizm i ćwiczenia – lekcja nr 32

Zapoznaj się z życiem i działalnością Apostołów Piotra i Pawła. Możesz skorzystać z podanych niżej propozycji:

…………………..

Wykonaj zadania z dzisiejszej katechezy w zeszycie ćwiczeń.

Modlitwa:

Boże, który świętemu Piotrowi, Apostołowi Twojemu, dałeś klucze Królestwa Niebieskiego, dałeś także moc najwyższą związywania i rozwiązywania, spraw, prosimy, abyśmy za jego przyczyną z więzów naszych grzechów rozwiązani byli. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. Boże, któryś przez nauczanie świętego Pawła mnóstwo pogan oświecił, spraw prosimy, abyśmy doznali u Majestatu Twego opieki Tego, którego jako Apostoła narodów czcimy. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Ojcze nasz …………………………

……………………………………………………………

Katecheza 13

POWSTANIE EWANGELII – AUTORZY

Katechizm i ćwiczenia – lekcja nr 31

1. Obejrzyj uważnie prezentację mówiącą o powstaniu Ewangelii

Korzystając z podręcznika i Internetu odpowiedz na pytania:

• Co oznacza słowo „Ewangelia”?
• Wymień etapy powstawania Ewangelii.
• Dlaczego ikonografia przedstawia Św. Łukasza z wołem?
• Którzy z ewangelistów należeli do grona 12 Apostołów?
• Dlaczego symbolem Św. Jana jest orzeł?
• Czyją naukę spisał w swojej Ewangelii św. Marek?
• Dlaczego podczas czytania fragmentu Ewangelii w czasie Mszy Św. przyjmujemy postawę stojącą?

CZEKAM NA ODPOWIEDZI!

krzyfilip@wp.pl

POSŁUCHAJ OPOWIADAŃ O EWANGELISTACH:

Katecheza 12

ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO

Katechizm i ćwiczenia – lekcja nr 29

Zesłanie Ducha Świętego to jedno z najważniejszych wydarzeń w dziejach Kościoła i chrześcijaństwa. Co więc wydarzyło się w Wieczerniku, pięćdziesiąt dni po Zmartwychwstaniu Pana Jezusa?:

• Przeczytaj tekst z Dziejów Apostolskich o tym wydarzeniu
• Obejrzyj filmy:

ZADANIE:

NAPISZ JAKIE ZNACZENIE DLA ŻYCIA WSPÓŁCZESNEGO CZŁOWIEKA WIERZĄCEGO MAJĄ OWOCE DUCHA ŚWIĘTEGO. (możesz opisać jeden z owoców lub napisać ogólnie o wszystkich, pomoc znajdziesz w podręczniku, str. 98). Zadanie prześlij na mojego maila.

krzyfilip@wp.pl

Katecheza 11

SETNA ROCZNICA URODZIN ŚWIĘTEGO JANA PAWŁA II – KONKURS

Drogie dzieci, kochana młodzieży, szanowni rodzice!

Za tydzień, w poniedziałek 18 maja będziemy wspominali 100 rocznicę urodzin naszego rodaka, papieża Jana Pawła II. Jako że w tym szczególnym czasie nie będziemy mogli zbytnio zaangażować się osobiście w świętowanie tego ważnego wydarzenia, proponuję wszystkim wzięcie udziału w konkursie poświęconym naszemu Papieżowi. Warunki i rodzaje konkursu podaję niżej. Myślę że każdy znajdzie coś dla siebie.

…………………………………………….

KONKURS

TEMAT KONKURSU: JAN PAWEŁ II W MOIM DOMU

Wykonane prace, proszę, by dostarczyć mi na maila: krzyfilip@wp.pl

1. KONKURS PLASTYCZNY – (technika dowolna, format A4) – propozycje:

• Pomnik Jana Pawła II przed naszym domem (rysujemy widok naszego domu i umieszczamy przed nim pomnik papieża)
• Jan Paweł II w moim pokoju (malujemy wnętrze swojego pokoju lub innego pomieszczenia w domu i wstawiamy postać papieża, który spotyka się z naszą rodziną)
• portret lub obraz Jana Pawła II  
• rzeźba Jana Pawła II

2. KONKURS GEOGRAFICZNY (format A4 lub większy)

• na mapę Polski nanosimy miejsca związane z Janem Pawłem II (z jego życia przed wyborem na papieża lub z pielgrzymek do Ojczyzny, przyklejając lub rysując)

3. KONKURS HISTORYCZNY

• opisujemy jedno ważne wydarzenie z życia Papieża Polaka

4. KONKURS FOTOGRAFICZNY (dla tych, którzy posługują się programami do obróbki zdjęć, format zdjęcia A4 lub mail do wydruku)

• Pomnik Jana Pawła II przed naszym domem (wykonujemy zdjęcie naszego domu i umieszczamy przed nim pomnik papieża)
• Jan Paweł II w moim pokoju (zdjęcie wnętrza swojego pokoju lub innego pomieszczenia w domu i wstawiamy postać papieża, który spotyka się z naszą rodziną)

5. KONKURS LITERACKI

• piszemy wiersz o Janie Pawle II
• piszemy opowiadanie, esej, reportaż itp. z Janem Pawłem II jako bohaterem

6. KONKURS LITURGICZNY

• Układamy modlitwę lub litanię do Świętego Jana Pawła II
• projektujemy domowy ołtarzyk poświęcony Janowi Pawłowi II (z jego wizerunkiem)

…………………………………………………

MAM NADZIEJĘ ŻE KAŻDY ZNAJDZIE COŚ DLA SIEBIE W TYCH PROPOZYCJACH.

CZEKAM Z NIECIERPLIWOŚCIĄ NA WASZE PRACE. PRZEŚLĘ JE TAKŻE DO WASZYCH NAUCZYCIELI Z ODPOWIEDNICH PRZEDMIOTÓW, BY MOGLI PODZIWIAĆ I OCENIĆ WASZĄ KREATYWNOŚĆ. PO POWROCIE DO SZKOŁY MAM NADZIEJĘ ŻE WASZE PRACE TAM ZNAJDĄ STAŁE MIEJSCE.

W TYM TYGODNIU NIE BĘDZIE JUŻ WIĘCEJ LEKCJI, GDYŻ WYKONANIE PRAC KONKURSOWYCH ZAJMIE SPORO CZASU.

POZDRAWIAM WSZYSTKICH I ŻYCZĘ SZCZĘŚĆ BOŻE. Ks. Krzysztof

………………………………………………………..

PROPONUJĘ TAKŻE OBEJRZENIE ZNAJDUJĄCYCH SIĘ PONIŻEJ RÓŻNYCH MATERIAŁÓW O JANIE PAWLE II. DLA MŁODSZYCH I STARSZYCH, DLA WSZYSTKICH.

………………………………..

Katecheza 10

ŚW. STANISŁAW BISKUP KRAKOWSKI I MĘCZENNIK – PATRON POLSKI I NASZEJ PARAFII

PATRON ŁADU MORALNEGO

DRODZY MŁODZI PRZYJACIELE!

Kościół katolicki w Polsce obchodzi w dniu 8 maja uroczystość św. Stanisława Biskupa i Męczennika, głównego patrona Polski. Jan Paweł II nazwał go “patronem chrześcijańskiego ładu moralnego”. Zapraszam Was do zatrzymania się na chwilę przy postaci tego wielkiego świętego patrona naszej Ojczyzny.

PRZECZYTAJCIE I OBEJRZYJCIE MATERIAŁY O ŚWIĘTYM STANISŁAWIE:

„Św. Stanisław stał się w dziejach duchowych Polaków patronem owej wielkiej, zasadniczej próby wiary i próby charakteru. Czcimy go jako patrona chrześcijańskiego ładu moralnego, albowiem ład moralny tworzy się poprzez ludzi. Dochodzi w nim więc do głosu ogromna ilość takich właśnie prób, z których każda jest próbą wiary i próbą charakteru” mówił święty Jan Paweł II na Błoniach Krakowskich w 1979 r.

Święty Stanisław, główny patron Polski i Archidiecezji Krakowskiej w latach 1072-1079 był biskupem krakowskim. Zginął śmiercią męczeńska z rozkazu króla 11 kwietnia 1079 na Skałce. 8 września 1253 roku w kościele św. Franciszka z Asyżu papież Innocenty IV dokonał kanonizacji św. Stanisława, natomiast 8 maja 1254 roku w Krakowie odbyły się uroczystości dziękczynne za kanonizację.

Święty Jan Paweł II wielokrotnie podkreślał, że w męczeństwie św. Stanisława zawarte jest zwycięstwo wiary. W orędziu na rozpoczęcie roku jubileuszowego dziewięćsetlecia śmierci św. Stanisława ze Szczepanowa w 1979 r. Ojciec Święty napisał, że „ten biskup i pasterz naszego Kościoła, którego wydała ojczysta ziemia, stał się przez swoją śmierć symbolem szczególnego «początku» w naszych dziejach”.

Podczas pierwszej pielgrzymki do ojczyzny na Krakowskich Błoniach Jan Paweł II przypomniał, że „od każdej zwycięskiej próby w ostateczności zależy ład moralny. Każda próba przegrana przynosi nieład. Wiemy też doskonale z całych naszych dziejów, że absolutnie, za żadną cenę, nie możemy sobie pozwolić na ów nieład. Za to już wiele razy gorzko zapłaciliśmy w historii. I dlatego nasze siedmioletnie rozważanie postaci św. Stanisława, nawiązywanie do jego pasterskiej posługi na stolicy krakowskiej, ponowne oględziny relikwii, jaką jest czaszka Świętego, na której wyraźnie odczytujemy ślady śmiercionośnych uderzeń wszystko to prowadzi nas dzisiaj do wielkiej żarliwej modlitwy o zwycięstwo ładu moralnego w tej trudnej epoce naszych dziejów” – podkreślał wtedy Jan Paweł II.

Odmów modlitwę przez wstawiennictwo Św. Stanisława:

Święty Stanisławie, Patronie ziemi naszej,

ochraniaj ją od wszelkich klęsk i niedoli,

byśmy zachowali wiarę, którą przed wiekami głosiłeś naszym praojcom;

abyśmy wytrwali w gorącej miłości, w służbie Bożej,

w jedności z Kościołem świętym

i zasłużyli na wieczne zjednoczenie nasze z Bogiem w królestwie niebieskim.

Amen.

……………………………………………………………..

NA KONIEC ZAPRASZAM NA WYCIECZKĘ PO KRAKOWIE, MIEŚCIE ŚW. STANISŁAWA:

……………………………………………………………

Katecheza 9

WIARA CHRZEŚCIJAŃSKA I JEJ CECHY

Katechizm i ćwiczenia – lekcja nr 28

Kamil Bazelak, działacz społeczney, publicysta i sportowiec, trenera Kyokushin i Ju-Jitsu, napisał na swoim profilu bardzo ciekawe słowa na temat wiary, które bardzo mi się spodobały. Przeczytajcie je:

„Aby być zbawionym trzeba wierzyć we Wcielenie Pana naszego Jezusa Chrystusa. Na czym polega więc prawdziwa wiara chrześcijańska? Czy jakikolwiek wierzący zadaje sobie to pytanie na co dzień? Funkcjonujemy i wierzymy w Boga świadomie, czy też tylko udajemy wiarę, bezmyślnie chodząc, co niedziela do Kościoła, a w dni powszednie wiedziemy życie hipokrytów? Zapytajmy się swojego serca uczciwie, kim jesteśmy i w co wierzymy? Zróbmy sprawiedliwy rachunek naszej wiary!

Wiara chrześcijańska polega na tym, abyśmy oddawali cześć jednemu Bogu w Trójcy, a Trójcę czcili w jedności, gdyż Pan Bóg, Jezus Chrystus i Duch Święty jednym są Bóstwem. Bogiem jest Ojciec, Bogiem jest Jezus, Bogiem jest Duch Święty, a jednak nie istnieją trzej Bogowie, ani trzej Panowie, lecz tylko jeden jest Bóg i jeden jest Pan, w Trójcy Święty.
Wiara chrześcijańska polega na tym, aby wierzyć, wyznawać, głosić, że Pan nasz, Jezus Chrystus jest Bogiem i człowiekiem. Bogiem jest dlatego, że narodził się z Boskiej duszy z woli Boga Ojca, a człowiekiem, gdyż narodził się z ludzkiego ciała, ziemskiej matki.
Jezus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, który umarł dla naszego Zbawienia i Zmartwychwstał, aby stać się symbolem wiary i Boskości dla wszystkich chrześcijan.
To wszystko musimy wiedzieć i głęboko wierzyć, aby osiągnąć Wieczne Zbawienie.”

A WIĘC W CO WIERZYMY?

Przypomnijmy sobie wyznanie wiary, które świadomie, czy nie, wypowiadamy podczas każdej Mszy świętej niedzielnej, w której uczestniczymy. W nim są zawarte wszystkie prawdy naszej wiary.

Wierzę w jednego Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.
I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami.
Bóg z Boga, światłość ze światłości.
Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego.
Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało.
On to dla nas, ludzi, i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba.
I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy, i stał się człowiekiem.
Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany.
I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo.
I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca.
I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych: a królestwu Jego nie będzie końca.
Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi.
Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół.
Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów.
I oczekuję wskrzeszenia umarłych.
I życia wiecznego w przyszłym świecie.

Amen.

• PRZECZYTAJCIE TEKST Z PODRĘCZNIKA, ZE STRONY 92, KTÓRY MÓWI O PEWNOŚCI WIARY ORAZ O JEJ CECHACH.
• A MOŻE CIEKAWA PREZENTACJA O WIERZE? POLECAM OBEJRZEĆ!!!!

• WYKONAJ ĆWICZENIA Z LEKCJI NR 28!
• NA KONIEC POMÓDL SIĘ O WIARĘ:

Boże w Trójcy Jedyny,

Ojcze, który każdego dnia objawiasz się w pięknie otaczającego świata,

Synu, który przychodzisz do mnie na Eucharystycznym Stole,

Duchu Święty, który towarzyszysz mi na kartach Pisma Świętego.

Boże w Trójcy Jedyny dziękuję Ci za moich Rodziców

którzy od najmłodszych lat prowadzili mnie za rękę do Ciebie i Kościoła.

Oni byli moimi pierwszymi napotkanymi misjonarzami,

Błogosław im Boże w Trójcy Jedyny,

obdarzaj mnie każdego dnia wiarą wytrwałą i autentyczną

a mimo wszystko radosną

abym w chwilach zwątpienia pamiętał że nie byłoby

mojego „jestem” bez Twojego „stwarzam Cię z Miłością”.

Amen.

************************************************

Katecheza 8

„ZMARTWYCHWSTAŁY”

FILM NA CZASIE

Moi drodzy. Chcę Was zaprosić do obejrzenia pięknego filmu: „Zmartwychwstały” – to pełnometrażowy film fabularny, ze świetną obsadą aktorską i zrobiony z wielkim rozmachem. Zainteresuje każdego.

Oto krótka recenzja:

Rzymski centurion Clavius po tym jak bierze udział w ukrzyżowaniu Jezusa Chrystusa, dostaje od Piłata zadanie, by dopilnował on, aby ciało zabitego nie zostało wykradzione przez Jego uczniów. Tego bowiem domagają się od Piłata przywódcy Sanhedrynu, którzy wcześniej doprowadzili do skazania na śmierć Pana Jezusa, obawiając się, iż Apostołowie, skradną Jego ciało z grobu. Clavius zgodnie z poleceniem zjawia się przy grobie Chrystusa, sprawdza, czy Jego ciało tam jest, a następnie przy współudziale kilku osób zamyka wejście oraz przybija nań pieczęcie Imperium. Mimo to jednak, trzeciego dnia po ukrzyżowaniu, ciało Pana Jezusa znika z grobu,  nie ma też pilnujących go żołnierzy. Co się stało? Clavius zaczyna śledztwo mające za zadanie wyjaśnić kwestię tajemniczego opustoszenia grobu. Jednak, z biegiem czasu, podawana przez przywódców Sanhedrynu wersja, jakoby Apostołowie wykradli ciało Chrystusa, staje się coraz mniej wiarygodna – na sznurach krępujących zwłoki nie ma śladów przecięcia, a żołnierze pilnujący grobu, których udało się odnaleźć dziwnie „plączą się w zeznaniach”.

Film ten jest ciekawie pomyślaną opowieścią o racjonalnych dowodach na rzecz zmartwychwstania Pana naszego Jezusa Chrystusa, a co za tym idzie także o prawdziwości religii chrześcijańskiej. Produkcja ta w piękny sposób pokazuje nam jednak również to, jak owa najbardziej fundamentalna dla naszej wiary prawda, może i przemienia życie wielu osób.

DZIŚ ŻADNYCH ZADAŃ!

…………………………………………………….

Katecheza 7

Maryja w życiu Jezusa i Kościoła

Katechizm i ćwiczenia – lekcja nr 27

1. Przeczytaj uważnie podane niżej teksty z Pisma Świętego

Zwiastowanie Maryi

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei , zwanego Nazaret , do Dziewicy poślubionej mężowi , imieniem Józef , z rodu Dawida ; a Dziewicy było na imię Maryja . Anioł wszedł do Niej i rzekł : « Bądź pozdrowiona , pełna łaski , Pan z Tobą , [ błogosławiona jesteś między niewiastami ]». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała , co miałoby znaczyć to pozdrowienie . Lecz anioł rzekł do Niej : « Nie bój się , Maryjo , znalazłaś bowiem łaskę u Boga . Oto poczniesz i porodzisz Syna , któremu nadasz imię Jezus . Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego , a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca , Dawida . Będzie panował nad domem Jakuba na wieki , a Jego panowaniu nie będzie końca ». Na to Maryja rzekła do anioła : « Jakże się to stanie , skoro nie znam męża ?» Anioł Jej odpowiedział : « Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię . Dlatego też Święte , które się narodzi , będzie nazwane Synem Bożym . A oto również krewna Twoja , Elżbieta , poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta , która uchodzi za niepłodną . Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego ». Na to rzekła Maryja : « Oto Ja służebnica Pańska , niech Mi się stanie według twego słowa !» Wtedy odszedł od Niej anioł .

Narodzenie Jezusa

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta , żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie . Pierwszy ten spis odbył się wówczas , gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz . Wybierali się więc wszyscy , aby się dać zapisać , każdy do swego miasta . Udał się także Józef z Galilei , z miasta Nazaret , do Judei , do miasta Dawidowego , zwanego Betlejem , ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida , żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją , która była brzemienna . Kiedy tam przebywali , nadszedł dla Maryi czas rozwiązania . Porodziła swego pierworodnego Syna , owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie , gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

Ucieczka do Egiptu i powrót do Nazaretu

Gdy oni odjechali , oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł : «Wstań , weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu ; pozostań tam , aż ci powiem ; bo Herod będzie szukał Dziecięcia , aby Je zgładzić ». On wstał , wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu ; tam pozostał aż do śmierci Heroda . … A gdy Herod umarł , oto Józefowi w Egipcie ukazał się anioł Pański we śnie , i rzekł : « Wstań , weź Dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela , bo już umarli ci , którzy czyhali na życie Dziecięcia » . On więc wstał , wziął Dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela . Lecz gdy posłyszał , że w Judei panuje Archelaos w miejsce ojca swego , Heroda , bał się tam iść . Otrzymawszy zaś we śnie nakaz , udał się w strony Galilei . Przybył do miasta , zwanego Nazaret , i tam osiadł . Tak miało się spełnić słowo Proroków : Nazwany będzie Nazarejczykiem .

Pierwszy znak w Kanie Galilejskiej

Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa . Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów . A kiedy zabrakło wina , Matka Jezusa mówi do Niego : « Nie mają już wina ». Jezus Jej odpowiedział : « Czyż to moja lub Twoja sprawa , Niewiasto ? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja ?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług : « Zróbcie wszystko , cokolwiek wam powie » . Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń , z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary . Rzekł do nich Jezus : « Napełnijcie stągwie wodą !» I napełnili je aż po brzegi . Potem do nich powiedział : « Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu !» Oni zaś zanieśli . A gdy starosta weselny skosztował wody , która stała się winem – nie wiedział bowiem , skąd ono pochodzi , ale słudzy , którzy czerpali wodę , wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego : « Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino , a gdy się napiją , wówczas gorsze . Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory ». Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej . Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie . Następnie On , Jego Matka , bracia i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum , gdzie pozostali kilka dni .

Testament z krzyża

A obok krzyża Jezusowego stały : Matka Jego i siostra Matki Jego , Maria , żona Kleofasa , i Maria Magdalena . Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia , którego miłował , rzekł do Matki : « Niewiasto , oto syn Twój ». Następnie rzekł do ucznia : « Oto Matka twoja ». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie .

Maryja i Apostołowie

Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry , zwanej Oliwną , która leży blisko Jerozolimy , w odległości drogi szabatowej . Przybywszy tam weszli do sali na górze i przebywali w niej : Piotr i Jan , Jakub i Andrzej , Filip i Tomasz , Bartłomiej i Mateusz , Jakub , syn Alfeusza , i Szymon Gorliwy , i Juda , [ brat ] Jakuba . Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami , Maryją , Matką Jezusa , i braćmi Jego .

2.

Te cztery wybrane teksty mówią o roli Maryi w życiu Jezusa i w początkach Kościoła. Są one świadectwem wielkiej roli Matki Zbawiciela w dziele zbawienia świata. Ale ta Jej rola nie skończyła się w momencie Wniebowzięcia – ona trwa nadal. Maryja jest Matką Kościoła, a więc nas wszystkich, wierzących. Dlatego wiele razy Maryja przychodziła, objawiała się, by nam przypominać o Bożych przykazaniach, by upominać, uczyć modlitwy i zapewniać o swej macierzyńskiej miłości do nas.

Szczególne miejsce w historii Kościoła i świata zajmują objawienia Maryi w Fatimie. Proponuje więc obejrzenie pięknego filmu o wydarzeniach, które miały miejsce w tej portugalskiej wiosce ponad 100 lat temu. Zaproś na ten film innych domowników.

3. A na zadanie domowe wykonaj ćwiczenia z podanej katechezy oraz napisz co takiego szczególnego wydarzyło się w warmińskim Gietrzwałdzie, w 1877 roku.

Odpowiedź prześlij krzyfilip@wp.pl

…………………………………

Katecheza 6

Pomniki wiary i zaufania Bogu naszych przodków

– krzyże i kapliczki w naszej wspólnocie parafialnej

………………………………………………….

Szanowni Rodzice, droga młodzieży, kochane dzieci!

Korzystając z pięknej, wiosennej pogody oraz pewnego poluzowania restrykcji sanitarnych, chcę Wam wszystkim zaproponować podjęcie trudnego, ale i szczególnego zadania. Wymagać ono będzie pewnie zaangażowania wszystkich pokoleń domowych, wykonania kilku telefonów do członków rodziny mieszkających w innych miejscach (szczególnie starszych), wykonania zdjęć i opisów.

Chcę, przy Waszej pomocy, sporządzić internetową dokumentację wszystkich krzyży przydrożnych, kapliczek i pomników znajdujących się na terenie Uherzec Mineralnych, Rudenki, Zwierzynia, Myczkowiec, Orelca, Olszanicy, Leska, Manasterca i innych miejscowości z których młodzież i dzieci uczęszczają do szkoły w Uhercach Mineralnych. W tej dokumentacji powinny znaleźć się także kapliczki znajdujące się przy Waszych domach, czasem umieszczone w niszach, w ścianach domów; w ogródkach czy na działkach.

Przejeżdżając przez nasze wioski widać dużo takich elementów naszej pobożności, które powstawały przez wieki, także na przestrzeni ostatnich lat. Nie dysponujemy żadnymi zapisami na ich temat, a często związane są one ze szczególnymi wydarzeniami, które miały miejsce w naszych rodzinach i w całej naszej społeczności. Wiele z tych wiekowych pamiątek niszczeje i mogą bezpowrotnie zaginąć, a historie z nimi związane popaść w zapomnienie.

Serdecznie więc proszę Was wszystkich o włączenie się w to dzieło. Poszukajmy w naszej okolicy krzyży, kapliczek, pamiątkowych pomniczków i spróbujmy czegoś się o nich dowiedzieć. Dla wszystkich może to być także dobra, twórcza zabawa i skorzystanie ze świeżego powietrza, a może porozmawianie z babcią, która ucieszy się, że może być pomocna.

Wszystkie zabrane informacje prześlijcie na mojego maila:

krzyfilip@wp.pl

Jakie informacje są potrzebne:

NAZWA – (np. krzyż przydrożny, albo kapliczka Serca Pana Jezusa)

LOKALIZACJA – gdzie znajduje się opisywany obiekt (np. w Uhercach Mineralnych koło plebanii nr. domu 155)

OPIS – (np. krzyż ma ok. 2 m wysokości, wykonany z metalu, umieszczony na betonowym postumencie, pomalowany na kolor brązowy)

OKOLICA – (np. znajduje się w ogródku wśród kwiatów, lub jest odrodzony drewnianym płotkiem a obok rosną cztery duże lipy)

CZAS POWSTANIA – (np. rok 1987, lub XIX w.)

FUNDATORZY – kto ufundował i zbudował (np. nasza babcia Kunegunda i dziadek Fryderyk Kowalski)

OKOLICZNOŚCI POWSTANIA – (np. wotum dziękczynne za 50 lat małżeństwa)

HISTORIE – jeśli znane są jakieś szczególne wydarzenia związane z krzyżem, lub kapliczką, szczególnie cenne będę wspomnienia babci czy dziadka.

INNE UWAGI – swoje własne

ZDJĘCIA – trzeba zrobić kilka zdjęć (max 10), z różnych ujęć, także zdjęcie napisu, jeśli jest. Mile widziane będzie także zdjęcie autorów (może bez maseczki) na tle kapliczki.

PODPIS – kto opracował, na podstawie czyich opowiadań

Tak zebrane informacje zostaną umieszczone na naszej stronie internetowej.

Z góry dziękuję za podjęty trud.

Życzę Szczęść Boże!

—————————————————————————–

KATECHEZA 5

BÓG BOGATY W MIŁOSIERDZIE

Święto Miłosierdzia Bożego – II Niedziela Wielkanocna

Święto Miłosierdzia obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Wpisał je do kalendarza liturgicznego najpierw Franciszek kard. Macharski dla archidiecezji krakowskiej w roku 1985. Na prośbę Episkopatu Polski Ojciec Święty Jan Paweł II w 1995 roku wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce. W dniu kanonizacji Siostry Faustyny 30 kwietnia 2000 roku Papież ogłosił to święto dla całego Kościoła.

Inspiracją dla ustanowienia tego święta było pragnienie Jezusa, które przekazała Siostra Faustyna. Pan Jezus powiedział do niej: Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia. Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników.

W wielu objawieniach Pan Jezus określił nie tylko miejsce święta w kalendarzu liturgicznym Kościoła, ale także motyw i cel jego ustanowienia, sposób przygotowania i obchodzenia oraz wielkie obietnice. Największą z nich jest łaska „zupełnego odpuszczenia win i kar”. Jest to – jak tłumaczy ks. prof. Ignacy Różycki – łaska większa od odpustu zupełnego. Ten polega bowiem tylko na darowaniu kar doczesnych należnych za popełnione grzechy, ale nie jest nigdy odpuszczeniem samych win.

Wybór pierwszej niedzieli po Wielkanocy nie jest przypadkowy – na ten dzień przypada bowiem oktawa Zmartwychwstania Pańskiego, które wieńczy obchody Misterium Paschalnego Chrystusa. Ten okres w liturgii Kościoła wyraźniej niż pozostałe ukazuje tajemnicę miłosierdzia Bożego, która najpełniej została objawiona właśnie w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Ustanowienie święta Miłosierdzia Bożego w bezpośrednim sąsiedztwie liturgii męki i zmartwychwstania Chrystusa podkreśla źródło i motyw przeżywanych tajemnic wiary. Jest nim, oczywiście, miłosierdzie Boga. Inaczej mówiąc – nie byłoby dzieła odkupienia, gdyby nie było miłosierdzia Boga.

1. Obejrzyj film dokumentalny

2. Opisz obraz Chrystusa Miłosiernego – mile widziane są Twoje własne interpretacje i wrażenia. Co widzisz w tym szczególnym obrazie? W jaki sposób on do Ciebie przemawia?

3. Prześlij mi na maila swoje przemyślenia!

krzyfilip@wp.pl

4. Na koniec pomódl się słowami:

O najmiłosierniejszy Jezu, Twoja dobroć jest nieskończona, a skarby łask nieprzebrane. Ufam bezgranicznie Twojemu miłosierdziu, które jest ponad wszystkie dzieła Twoje. Oddaję się Tobie całkowicie i bez zastrzeżeń, ażeby w ten sposób móc żyć i dążyć do chrześcijańskiej doskonałości. Pragnę szerzyć Twoje miłosierdzie poprzez spełnianie dzieł miłosierdzia, tak wobec duszy, jak i ciała, zwłaszcza starając się o nawrócenie grzeszników, niosąc pociechę potrzebującym pomocy, chorym i strapionym. Strzeż mnie więc, o Jezu, jako własności swojej i chwały swojej. Jakkolwiek czasami drżę ze strachu, uświadamiając sobie słabość moją, to jednocześnie mam bezgraniczną ufność w Twoje miłosierdzie. Oby wszyscy ludzie poznali  nieskończoną głębię Twego miłosierdzia, zaufali Mu i wysławiali Je na wieki. Amen.

……………………………………………………

Katecheza 4

LITURGIA WIELKIEGO TYGODNIA

OPIS, WYJAŚNIENIE, SYMBOLE

Drodzy młodzi Przyjaciele.

Wielki Tydzień jest czasem ostatecznego przygotowania na Święta Wielkanocy. W naszych domach rodzinnych upływa on przeważnie na ostatnich przygotowaniach do Świąt. To przygotowanie ma nie tylko wymiar materialny, związany ze sprzątaniem domu i przygotowywaniem świątecznych potraw, ale przede wszystkim wymiar duchowy. To czas wewnętrznego przygotowania na Uroczystość Zmartwychwstania Chrystusa, która jest centrum chrześcijaństwa i naszej wiary. I chociaż w tym roku nadchodzące święta będą inne niż zwykle, warto przez chwilę zastanowić się nad liturgią, którą w tych dniach przeżywa całe chrześcijaństwo.

Wielki Tydzień rozpoczyna się w Niedzielę Męki Pańskiej, która w polskiej tradycji ludowej zwana jest Niedzielą Palmową. Jednak ten Tydzień można potraktować jako wyjątkowy, ponieważ Niedzielę Zmartwychwstania można także zaliczyć do niego, choć jest pierwszym dniem okresu wielkanocnego.

Okres bezpośrednio poprzedzający Wielkanoc początkowo nazywany był Triduum Sacrum i obejmował Wielki Piątek, Wielką Sobotę i Niedzielę Zmartwychwstania. Ten czas był upamiętnieniem męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Z czasem ten okres rozszerza się i rozpoczyna się w Niedzielę Męki Pańskiej. Te dni przepełnione są misteriami przedstawiającymi ostatnie dni życia Jezusa, Jego mękę i śmierć, uroczyście odczytywano Ewangelię opisującą te momenty z historii zbawienia. Na początku drugiego tysiąclecia te dni zaczęto nazywać Triduum Paschale, które obejmowało Wielki Czwartek, Piątek i Sobotę.

Niedziela Męki Pańskiej (Palmowa)

Nazwa Niedziela Męki Pańskiej pochodzi od uroczyście odczytywanej Ewangelii według jednego z Ewangelistów. W polskiej tradycji funkcjonuje też nazwa Niedziela Palmowa, która pochodzi od obrzędu poświęcenia palm.

Cała liturgia rozpoczyna się od odczytania Ewangelii opisującej wjazd Jezusa do Jerozolimy. Kolejnym punktem liturgii jest obrzęd poświęcenia palm przyniesionych przez wiernych. Liturgia Słowa w tym dniu obejmuje Trzecią pieśń Sługi Jahwe z Księgi Izajasza, hymn z Listu św. Pawła do Filipian. Zwieńczeniem liturgii słowa jest uroczyste odczytanie lub odśpiewanie słów z Ewangelii opisującej mękę i śmierć Chrystusa. Odczytanie Jej z podziałem na role ma na celu przybliżenie wiernym męki Jezusa, a także wprowadzić ich w przeżywanie ostatnich dni kończącego się Wielkiego Postu.

Wielki Czwartek

Wielki Czwartek jest dniem upamiętniającym ustanowienie przez Jezusa Eucharystii w czasie Ostatniej Wieczerzy. Dla kapłanów i kleryków ten dzień jest ważny dlatego, że Jezus ustanowił również sakrament kapłaństwa. Tego dnia sprawuje się dwie Msze święte, jedną przed południem w kościele katedralnym, pod przewodnictwem biskupa ordynariusza i drugą w każdym kościele parafialnym.

Pierwsza Msza święta sprawowana jest przez biskupa i całe zgromadzenie kapłanów w kościele katedralnym przed południem. Jest ona nazywana też Mszą Krzyżma. Ta nazwa pochodzi od obrzędu błogosławieństwa olei świętych. W czasie tej Mszy całe prezbiterium zgromadzone wokół swojego biskupa, odnawia przyrzeczenia kapłańskie. Ma to miejsce po homilii. Po odnowieniu przyrzeczeń biskup dokonuje błogosławienia oleju chorych (oleum infirmorum), oleju katechumenów (oleum catehumenorum) i krzyżma (oleum sanctum), używanego przy chrzcie, bierzmowaniu, święceniach kapłańskich i biskupich oraz dedykacji kościołów i ołtarzy. Ze względów duszpasterskich, na przykład na misjach, tę Mszę można odprawić kilka dni wcześniej, ale w okresie Wielkiego Tygodnia.

Drugą Mszę świętą odprawia się wieczorem na upamiętnienie Ostatniej Wieczerzy Jezusa z Apostołami. Po homilii biskup (jeśli za tym przemawiają względu duszpasterskie, również proboszczowie w parafiach) dokonuje symbolicznego obmycia nóg dwunastu starcom, na pamiątkę obmycia nóg Apostołom przez Chrystusa. Po modlitwie po komunii przenosi się Najświętszy Sakrament do kaplicy adoracji, gdzie jest przechowywany do uroczystości wielkopiątkowych i na potrzeby chorych. Od tego momentu rozpoczyna się adoracja, która może trwać kilka godzin lub do następnego dnia.

Wielki Piątek

Wielki Piątek jest dniem, w którym nie odprawia się Mszy świętej.

Uroczystości powinny rozpocząć się po godzinie 15, upamiętniając mękę Jezusa na krzyżu.  Obrzędy rozpoczynają się oddaniem czci ołtarzowi przez kapłana, który pada krzyżem, a cały lud modli się w ciszy. Po dłuższej chwili kapłan i lud wstają. Główny celebrans z miejsca przewodniczenia odmawia modlitwę, po której następuje liturgia słowa obejmująca czytania: z księgi Izajasza (52, 13-53), z Listu do Hebrajczyków (4, 14-16; 5, 7-8) oraz uroczyście odczytywaną Mękę Chrystusa wg św. Jana. Po odczytaniu Męki następuje krótka homilia, po której celebrans odmawia uroczystą modlitwę powszechną zawierającą dziesięć wezwań: Po jej zakończeniu następuje najważniejszy moment całych uroczystości wielkopiątkowych – adoracja krzyża. Celebrans staje przed ołtarzem, odsłania krzyż, śpiewając: Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata, na co lud odpowiada: Pójdźmy z pokłonem. W tym momencie może nastąpić adoracja krzyża. Po tym obrzędzie następuje komunia święta tak, jak w czasie Mszy świętej od modlitwy Ojcze nasz. Po komunii celebrans dokonuje wystawienia Najświętszego Sakramentu w monstrancji przykrytej białym przezroczystym welonem. Po okadzeniu, przenosi się Go do Grobu Pańskiego, gdzie odmawiana jest modlitwa i następuje adoracja Najświętszego Sakramentu. Po zakończeniu uroczystości, podobnie jak w Wielki Czwartek, adoruje się Najświętszy Sakrament.

Wielka Sobota

Wielka Sobota jest dniem, w którym również nie sprawuje się Mszy świętej. Przez cały dzień nawiedzamy Grób Pański, adorujemy Najświętszy Sakrament. Tego dnia w polskiej tradycji kapłani na specjalnych nabożeństwach błogosławią pokarmy na stół wielkanocny, chleb, jaja, wędlinę i sól. Obrzędy liturgiczne rozpoczynają się wieczorem i dzielą się na cztery części: liturgię światła, liturgię słowa, liturgię chrzcielną i liturgię eucharystyczną.

W czasie liturgii światła celebrans i asysta gromadzą się przy ognisku, od którego po błogosławieństwie ognia odpalany jest paschał, symbol Chrystusa Zmartwychwstałego. Na paschale celebrans rzeźbi znak krzyża, litery A i W oraz cyfry roku, wypowiadając słowa: Chrystus wczoraj i dziś, początek i koniec, A i W, do Niego należy czas i wieczność, Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen. Następnie w wyrzeźbiony krzyż pięć okrągłych ziaren kadzidła i wypowiada słowa: Przez Swoje święte rany, jaśniejące chwałą, niech nas strzeże i zachowuje Chrystus Pan. Amen. Następnie kapłan wnosi światło, symbol Chrystusa zmartwychwstałego, do kościoła, trzy razy zatrzymując się i śpiewając słowa: Światło Chrystusa, a lud odpowiada: Bogu niech będą dzięki. Po drugim śpiewie asysta rozdaje światło wiernym, a po trzecim zapalają się światła w kościele. Po oddaniu szacunku ołtarzowi diakon lub celebrans śpiewa Orędzie wielkanocne. Po Orędziu następuje liturgia słowa, składająca się z siedmiu (może być mniej) czytań ze Starego Testamentu i jednego z Nowego Testamentu. Po każdym czytaniu i psalmie następuje modlitwa. Przed 8. czytaniem zapala się świece na ołtarzu i celebrans intonuje śpiew: Chwała na wysokości, a po tym odmawia kolektę. Później śpiew Alleluja i odczytanie fragmentu Ewangelii o zmartwychwstaniu Chrystusa. Po homilii następuje liturgia chrzcielna. Można przeprowadzić w tym momencie obrzęd chrztu, jeśli są kandydaci. Po odnowieniu przyrzeczeń chrzcielnych celebrans dokonuje pokropienia ludu. Po tym obrzędzie rozpoczyna się liturgia eucharystyczna, Msza święta która przebiega według stałego porządku.

Jeśli procesja odbywa się w Niedzielę Zmartwychwstania o świcie, co jest częstsze w tradycji polskiej, to obrzędy Wigilii kończą się wystawieniem Najświętszego Sakramentu w Grobie Pańskim.

CIĄG DALSZY W NASTĘPNEJ KATECHEZIE.

.……………………………..

Katecheza 3

Wielkopostne rekolekcje dla dzieci

DROGA DO NIEBA

Archidiecezja, Radio FARA

Epidemia koronawirusa nie pozwala nam uczestniczyć jak co roku w różnych rekolekcjach. Stąd pomysł, aby na antenie naszego radia wygłosić rekolekcje dla dzieci. Dlatego zapraszamy wszystkie dzieci do włączenia się w rekolekcje, którym przyświeca hasło Droga do nieba. Będą to ok. 10 minutowe spotkania w których dzieci będą poznawać miejsca związane z Jarosławskim Opactwem oraz rozważać o własnej drodze do nieba. Rekolekcje poprowadzi ks. Robert Ryba.

Rekolekcje będą transmitowane
przez pięć kolejnych dni,

począwszy od poniedziałku 30 marca 2020 r.

w godzinach 9.00, 14.00 i 19.30

na kanale YouTube:

Radio FARA

na Facebook:

Radio FARA

oraz fara.tv
a także na antenie Radia FARA

---

Uwaga: W czasie rekolekcji przewidziana jest zabawa SMS,
której codziennym finałem będzie spotkanie na antenie radia Fara o godz.19.30

……………………………………………………………………………….

KATECHEZA 2

NAUCZANIE PANA JEZUSA – OSIEM BŁOGOSŁAWIEŃSTW

Podczas jednej z dyskusji ze znajomymi na temat kim jest i kim powinien być polski katolik, uderzyło mnie, że cała rozmowa toczyła się jedynie w obszarze przestrzegania Dekalogu, wypełniania lub nie przez każdego z nas programu pewnego minimum. Na argument, że przecież mamy wyraźne wskazówki do tworzenia i budowania żywej więzi z Chrystusem, do kroczenia drogą Miłości wypływające z Kazania na Górze, usłyszałam, że to wskazówki dla wybranych — świętych za życia, że to niemożliwe, aby realizować je właśnie tu i teraz w Polsce na początku trzeciego tysiąclecia.

Wy pewnie myślicie podobnie, albo jak mniemam zupełnie się nad tym tematem nie zastanawiacie. A przecież powoli wchodzicie w dorosłe życie, które postawi przed Wami wiele trudnych wyzwań. Pytanie jest więc zasadnicze i ważne: Jak odnaleźć siebie, swoją wiarę i moralność w dorosłym życiu i we współczesnym świecie. Tym bardziej to pytanie jest aktualne, gdyż w obecnej sytuacji nie wiemy i nie możemy przewidzieć, jak będzie ten świat wyglądał za kilka miesięcy.

Trzeba więc choć przez chwilę zastanowić się nad tym, czego tak naprawdę żąda od nas Pan Jezus. Myślę że najlepszym wykładem całego Jego nauczania jest Kazanie na górze a szczególnie osiem błogosławieństw.

Ojciec Święty, podczas swojej siódmej pielgrzymki do Ojczyzny, przypomniał nam wszystkim społeczny i indywidualny wymiar chrześcijańskiego bycia szczęśliwymi tu i teraz. Papież zachęcał do odrzucenia lęku i małostkowości w wypełnianiu skierowanego do wszystkich pokoleń i wszystkich ludzi wezwania Chrystusa oraz do otworzenia się na dary płynące z realizacji zachęty do bycia szczęśliwym tu i teraz i w wieczności.

Zastanówmy się przez chwilę co oznaczają i do czego wzywają nas Chrystusowe Błogosławieństwa:

BŁOGOSŁAWIENI UBODZY W DUCHU — boimy się ubóstwa. Boimy się uzależnienia od innych ludzi. Pragniemy, zdobywamy, pomnażamy, zamartwiamy się brakami materialnymi. Nie chcemy być ubodzy, a nawet jeśli już z różnych przyczyn tacy się stajemy, to jak blisko nam do ewangelicznego bogacza w pragnieniach serca i oczekiwaniach. Trudno jest na co dzień zaakceptować postawę całkowitego braku samowystarczalności wobec Boga i bliźnich. Nieuporządkowane pragnienia korzystania i posiadania, przywiązanie do drobiazgów sprawia, że nie chcemy przyjąć, bo nie potrafimy zauważyć tego, co Bóg pragnie zaoferować. Wydaje się nam, że własny pomysł na szczęście jest lepszy, pełniejszy.

BŁOGOSŁAWIENI, KTÓRZY SIĘ SMUCĄ — wielu jest zasmuconych, jednakże, czy ich smutek jest smutkiem ewangelicznym, czy płynie z bogactwa i głębi relacji z drugą osobą, z Bogiem? Czy w imię miłości bliźniego zasmuca nas czyjś grzech, czy może raczej udajemy, że nie widzimy lub pełni oburzenia piętnujemy już nie grzech, ale osobę? Czy w imię miłości bliźniego i poczucia wspólnoty ze wszystkimi dziećmi Boga zasmuca nas ludzka tragedia — czy raczej gotowi jesteśmy dopatrywać się w takiej czy innej katastrofie, kataklizmie słusznej kary Bożej na grzeszników? Czy smutek płynący z bezradności wobec nieuleczalnej choroby bliskiej osoby, śmierci nie przeradza się w narzekanie i powątpiewanie w Bożą Miłość do każdego?

BŁOGOSŁAWIENI CISI — jak łatwo i szybko poddajemy się złym, destrukcyjnym emocjom. Wydaje się, że na każde zło, każde odrzucenie, każdą niegodziwość musimy sami zareagować słusznym gniewem, podniesionym głosem, oburzeniem, czasem obrazą i urażoną własną godnością.

BŁOGOSŁAWIENI, KTÓRZY ŁAKNĄ I PRAGNĄ SPRAWIEDLIWOŚCI — czy w każdej sytuacji życiowej staramy się szukać, rozpoznawać i wypełniać wolę Boga; czy raczej stosujemy własną miarę sprawiedliwości — inną dla bliźnich, inną dla siebie?

BŁOGOSŁAWIENI MIŁOSIERNI — jak często nasza wyobraźnia o uczynkach miłosierdzia jest spętana brakiem znajomości samego siebie, gdy wydaje się nam, że posiadając niewiele , niewiele możemy uczynić. Jak trudno jest nam uświadomić sobie, że mamy dzielić się z innymi tym wszystkim co sami w nadmiarze otrzymaliśmy od Boga — duchowo i materialnie. Będąc ubogimi w duchu, szybciej odkryjemy osobiste możliwości bycia miłosiernym dla bliźnich i dla siebie samego.

BŁOGOSŁAWIENI CZYSTEGO SERCA — oczyszczanie serca, życie w coraz pełniejszej harmonii ze Słowem Boga i Jego wolą, dokonuje się stopniowo, jest dynamiczną drogą. Czystego serca nie uzyskuje się jednorazowym aktem woli. To jest łaska dawana człowiekowi darmo. Pan Bóg jednak pragnie z nami współpracować pomnażaniu tej łaski. Jak często poddajemy się zniechęceniu i rezygnujemy z codziennej wewnętrznej walki, ulegając pokusom otaczającego nas świata…

BŁOGOSŁAWIENI, KTÓRZY WPROWADZAJĄ POKÓJ — dramatyczny apel o pokój, nie zostanie zrealizowany dotąd, dopóki pokój nie zagości w sercu każdego człowieka. Nie zaniesiemy pokoju innym, dopóki sami nie będziemy go posiadać i dopóki sami nie otworzymy się na dar pokoju, jaki daje Chrystus. Aby móc się dzielić i wprowadzać pokój z bliskimi, sąsiadami, we własnej dzielnicy, mieście, kraju, na świecie potrzeba żyć i świadczyć życiem według zachęt płynących z kolejnych Błogosławieństw.

BŁOGOSŁAWIENI, KTÓRZY CIERPIĄ DLA SPRAWIEDLIWOŚCI — pokusa zniechęcenia w zaangażowaniu, kiedy efekty działania nie przynoszą oczekiwanych rezultatów; lęk wobec prześladowań i przeciwności — to wszystko hamuje i powstrzymuje nas przed zdecydowanym działaniem w wypełnianiu woli Boga.

Zachętę do nawrócenia kierujemy raczej do innych, a sami zadawalamy się letnim przestrzeganiem Dekalogu i przykazań kościelnych, uważając, że jest to maksimum na które nas stać i dziwimy się, dlaczego pomimo tego nie jesteśmy spokojni, nie jesteśmy szczęśliwi, brak nam chrześcijańskiej radości w trudach i przeciwnościach. Jeśli nie nawrócimy się do Boga, poprzez odważne wypłynięcie na głębię chrześcijaństwa, wyznaczoną przez Osiem Błogosławieństw, dopóki nie zaczniemy przemieniać własnego życia według danych nam wskazówek nigdy nie odczujemy szczęścia płynącego z obcowania na co dzień z Bogiem i danej szansy przemieniania świata, będziemy brodzić przy brzegu i w głębi serca zazdrościć tym, którzy zaufali Bogu.

ZADANIE:

ZASTANÓW SIĘ CO MOŻESZ POPRAWIĆ W SWOIM ŻYCIU?

ZRÓB DZIŚ JAKIŚ DOBRY UCZYNEK WOBEC NAJBLIŻSZYCH Z WŁASNEJ WOLI !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Szczęść Boże!

…………………………………………………………………..

KATECHEZA 1

Święty Józef – Patron Kościoła

DROGA MŁODZIEŻY Z KLASY VII

Kilka dni temu wspominaliśmy św. Józefa – małżonka Maryi, opiekują Pana Jezusa i patrona Kościoła.

Zapraszam do zapoznania się z postacią Św. Józefa.

Sw.Jozef_

Modlitwa do Św. Józefa:

Do Ciebie, Święty Józefie, uciekamy się w naszej niedoli. Wezwawszy pomocy twej Najświętszej Oblubienicy, z ufnością również błagamy o twoją opiekę.

Przez miłość, która cię łączyła z Niepokalaną Dziewicą, Bogarodzicą, i przez ojcowską twą troskliwość, którą otaczałeś Dziecię Jezus, pokornie błagamy: wejrzyj łaskawie na dziedzictwo, które Jezus Chrystus nabył Krwią swoją i swoim potężnym wstawiennictwem dopomóż nam w naszych potrzebach.

Opatrznościowy Stróżu Bożej Rodziny, czuwaj nad wybranym potomstwem Jezusa Chrystusa. Oddal od nas, ukochany Ojcze, wszelką zarazę błędów i zepsucia. Potężny nasz Wybawco, przybądź nam łaskawie z niebiańską pomocą w tej walce z mocami ciemności, a jak niegdyś uratowałeś Dziecię Jezus z niebezpieczeństwa, które groziło Jego życiu, tak teraz broń świętego Kościoła Bożego od wrogich zasadzek i od wszelkiej przeciwności.

Otaczaj każdego z nas nieustanną opieką, abyśmy za twoim przykładem i twoją pomocą wsparci mogli żyć świątobliwie, umrzeć pobożnie i osiągnąć wieczną szczęśliwość w niebie.

Szczęść Boże!